sint-pauluskrantje 2018 oktober

Gegevens

Geschreven door webmaster

Categorie: sint-pauluskrantje

Laatst bijgewerkt: 28 september 2018

Hits: 107

• sint-pauluskrantje

Lees hier de uitgave 2018 oktober van het sint-pauluskrantje.

Sint-Pauluskrantje oktober 2018

Als een openbaring werd dit fries boven een biechtstoel in hard eikenhout uitgekapt. De arend als symbool van een mensheid, alle vrijheid toevertrouwd om uit te wieken. Speels ontvouwen engelkindjes die grootsheid: de arendsblik in de morgen, gericht naar opkomend licht, aangescherpt, dag na dag, door de ochtend zon.

De beeldhouwer wist dat een mens zelf niet de bron van zijn vrijheid is maar wel tot vrijheid geroepen.

Ik dacht aan dit beeld toen ik de column van Ignaas Devisch, die ik overigens erg waardeer, las naar aanleiding van grensoverschrijdend gedrag in de kunst.

“In kunst kunnen we ongeveer alles doen wat we willen. Die vrijheid is zowat de grootste verwezenlijking van de westerse cultuur tot nu toe. Kunst toont ons wat we in het gewone leven niet willen zien of toelaten: ranzigheden, uitwassen van de menselijke verlangensmachinerie, botsingen in sociale relaties, de uitersten van onze verbeeldingskracht. Alles heeft er een plaats. Kunst is in haar diepste kern transgressief, omdat God noch gebod aan de feestdis mogen aanschuiven.”

In 1657 zal Peter I Verbruggen bij de bouw van het biechtstoelencomplex wel heel wat gesprekken en discussies  gehad hebben met de Dominicanen over menselijke vrijheid. Hij moet gedacht hebben dat vrijheid toch iets anders was dan de willekeur waarmee bijvoorbeeld een kind z’n gekregen speelgoed kapot stampt.
Hakkend en kervend in eikenhout creëert Verbruggen in een fries, links van de arend, engelenkapoentjes die een briesende leeuw bij de manen grijpen en hem een paardenbit voorhangen. Nee, vrijheid is geen willekeur en stopt waar de vrijheid van de andere aangetast wordt. Actueler kan het niet uitgebeeld worden.

In een tafereel rechts fluit een andere kapoen met twee vingers in de mond een ranzige bok uit. Er wordt een Medousa-masker voorgehouden om dat beest te confronteren met zijn eigen verschijnen. Ze spelen fluit om te plagen, trekken aan zijn hoorns. Prachtig hoe die barokmens met humor verbeeldt die wezenlijke vragen omtrent mis begrepen vrijheid en willekeur.

Het is weer een boordevol krantje geworden,
u van harte aangeboden namens de redactie,

Pastoor Paul Scheelen en Erwin Vandecauter